B2

Zaterdagochtend hebben we afgezwommen. Voor het B-diploma. Ze zijn allebei geslaagd! Ik heb geen moment aan ze getwijfeld. Natuurlijk was er sprake van gezonde spanning in de auto onderweg. Van pure stress reed ik de afslag voorbij die ik een tiental keren eerder genomen heb. Het zwembad puilde uit van de vaders en moeders en opa's en oma's die de kandidaten kwamen toejuichen, maar met een beetje inschikken van de rest van het publiek veroverden mijn vrouw en ik een paar mooie plaatsen op de eerste rij van de publieke tribune. Bij dit soort gelegenheden komen altijd badmeesters boven water die je normaal nooit ziet, maar onze eigen badjuffen waren er gelukkig ook. Die schreeuwen die van ons er wel doorheen. Slechts één Koninklijke Zwembond examinator - met opschrijfblok - ontwaarde ik langs de rand van het bad en ook dat gaf vertrouwen, want die kon onmogelijk al die kinderen in de gaten houden. Gunstig voor onze zoon. Drie keer moest ik mijn adem inhouden, eerst bij het lange stuk onder water naar het duikgat toe, daarna toen hij zijn zus inhaalde op het rechte stuk, wat haar humeur en concentratie danig verstoorde en tenslotte toen hij toch weer stilviel om naar ons te zwaaien, wat we hem dit keer expliciet hadden verboden.

Zes en vijf jaar en dan al het B-diploma! Ik gloei van trots. 'Hoe oud was jij eigenlijk toen je je diploma haalde papa?' vraagt mijn zoon nog. Maar hij is niet echt geïnteresseerd in de uitleg dat er vroeger nog geen diploma's waren voor heen en weer de Maas overzwemmen.

Uitgelaten stemming in de auto terug. De dochter krijgt nog een klein huilbuitje omdat ze straks onder de douche moet om het chloorwater uit haar haren te spoelen, maar dat zijn de zenuwen. In de taartenwinkel laten we geheel tegen onze gewoonte in vier klanten voorkruipen, zolang zoeken we in de vitrine naar de allerlekkerste taart om het te vieren.

'Wat moeten we nu doen op al die vrije middagen, 'vraagt mijn vrouw ons hardop af.

'Tennisles nemen, misschien?'

'Of op voetbal?' opper ik, hoewel ik natuurlijk niet wil pushen.

'Ik wil niet op voetbal.'

'Ik zit al op ballet.'

Mogen ze misschien even genieten van het moment?

Maandagmorgen nemen we de diploma's pontificaal mee naar school. Dat weten de juffen altijd op waarde te schatten.

De zoon haalt er echt het maximale uit: drie plaatjes, terwijl hij maar één juf heeft. Zijn zus heeft er misschien wat minder werk van gemaakt, want die kwam al meteen in de gang een klasgenootje tegen dat al haar C-diploma heeft. Het floepte eruit voordat ze er erg in had, want eigenlijk wilde ze haar vriendin gewoon hartelijk feliciteren.

'Maar het C-diploma is een makkie, hoor,' probeert ze het goed te maken.

'Zeker als je al je B-diploma hebt,' weet mijn dochter.

En zo blijft er altijd iets om naar uit te kijken. De cursus voor het C-diploma start pas van de winter. Het is nergens voor nodig om nu al in te schrijven.