BABYREÜNIE

Zaterdag hadden we hier reünie van zwangerschap-gymnastiek. Ik zeg het eigenlijk verkeerd, de bevallen dames hadden besloten elkaar de vruchten van hun schoot te laten bewonderen. Behalve het brengen en ophalen hadden de mannen daar niets te zoeken. Dat komt aardig overeen met de zwangerschap-gymnastiek zelf; daar worden wij mannen weliswaar verondersteld op te draven, maar krijgen vervolgens te horen dat onze bijdrage aan het hele proces eigenlijk alleen iets voorstelt aan het begin van de periode van negen maanden, maar dat we tijdens het echte werk, de bevalling, moeten proberen zoveel mogelijk niet in de weg te staan. Misschien overdrijf ik, maar de zwangerschaps-gymnastiek hier in H. is van een kwaliteit dat je er de inspectie van volksgezondheid op af zou sturen.

Vandaar ook dat de vrouwen die de cursus puffen en persen met goed gevolg hebben doorstaan, een soort solidariteit met elkaar gaan voelen. En vandaar dus die reunie.

Het idee kwam van mijn echtgenote. 'Waarom haal jij je toch altijd dat soort flauwekul op je nek,' reageer ik dan. Maar ze regelt die dingen altijd met een achteloosheid alsof het vanzelf gaat en haar partijtjes zijn dan ook bijna altijd gezellig.

'Jij moet boven gaan zitten, want er zijn geen mannen bij,' wordt mij daags tevoren meegedeeld. Niet voorzichtig, maar zo recht voor zijn raap. Alsof ik niet degene ben die de dagelijkse zorg van onze dochter voor zijn rekening neemt terwijl moeders uit werken gaat, alsof ik er iets aan kan doen dat ik in dat progressieve H. de enige huisman ben.

Aan de andere kant begrijp ik wel dat de dames, zo kort na de bevalling eens lekker van gedachten willen wisselen over inscheuren, hechtingen, incontinentie, borstvoeding en wel of niet zin in sex. Van die gesprekken kortom, waar je als man toch maar gediscrimineerd en voor spek en bonen bij zit.

We komen overeen dat ik halverwege de middag naar beneden mag komen voor het maken van video-opnamen, een typisch mannenkarwei. Met samengetrokken tenen houd ik het inderdaad tot halverwege de middag boven vol en dan kan ik naar beneden om te constateren, wat ik wel gedacht had, dat die van ons inderdaad verreweg de mooiste is en de slimste. Ik veeg haar mondje af, kijk of ze nog droog is, stuur een kind dat al kan kruipen en dat over die van ons heen dreigt te krabbelen de andere kant op, zorg dat ze het beste plekje krijgt voor de groepsfoto's en neem met enkele moeders wat typische voedings- en ontlastingsproblemen door. O ja, ik maak ook nog die video-opnamen.

Eind van de middag komen de mannen de vrouwen en baby's ophalen. Een paar komen nog even binnen. Een praatje maken bij een glaasje wijn; over de verantwoordelijkheden van het vaderschap en over auto's en voetballen.