BINNENKORT WEER

Weer of geen weer? Geen weer natuurlijk, want we zijn in Nederland gebleven. Maar we hebben wel een heerlijke vakantie gehad. Jammer dat het allemaal al weer voorbij is. We hebben alles gedaan wat we van te voren van plan waren en nog veel meer. We zijn met de boot op zee geweest om garnalen te vangen. En de vissen die we per ongeluk ook in het net kregen, hebben we terug gegooid in zee en ook een beetje gevoerd aan de meeuwen die meegevlogen waren. Kamelen? Nee, jongen, meeuwen. We zijn naar een schapenboerderij geweest waar we de tijd genomen hebben om alle, maar dan ook alle schaapjes een voor een te aaien. En natuurlijk naar het opvangcentrum voor zeehondjes. Zeehondjes laten zich niet zo makkelijk aaien en daarom kregen ze na dat bezoek allebei een pluche zeehondenknuffel. Die van mijn dochter is toegevoegd aan het bestand van knuffels in haar bed, waar door alle drukte nauwelijks meer plaats is voor het kind zelf. Die van mijn zoon is nu weer bij zijn moeder in de Waddenzee. Hij stond er zo wild mee te zwaaien aan boord van de veerboot, dat het door spijlen van de reling zo in het water kukelde. Maar hij kan er vrede mee hebben dat het hondje thuis is. 'Of hij is door een haai opgegeten, hè pappa?' Elma mag graag een beetje jennen, maar dat lukt nu even niet, want dat zijn hond door een haai zou zijn opgegeten, spreekt haar broer wel aan, qua dramatiek; zijn oogjes gaan er van glinsteren.
Maar het meest van alles hebben we genoten van elkaar. Na een druk jaar, met veel crèche, wendagen op school en oppassen, was het heerlijk om opnieuw te ontdekken hoe gek we met z'n vieren op elkaar zijn. En nog veel meer belangrijke ontdekkingen hebben we gedaan. Wist u bijvoorbeeld dat Moeder Aarde de moeder is van de Wortelkinderen? Dat soort dingen hoor je als je de tijd neemt voor een goed gesprek met je dochter. En dat onze zoon en broer een dierenvriend was, wisten we, maar dat hij er zo enthousiast vandoor galoppeerde op de bejaarde pony van de kinderboerderij, was voor ons ook een verrassing. Zijn zus sukkelde er een beetje achteraan, met mamma aan de teugels. Daarentegen legde mijn dochter het circuit van de elektrische autootjes in een recordtijd af. Vastberaden blik in de ogen, puntje van de tong uit de mond, achterblijvers links en rechts passerend. Misschien heb ik me wel wat aangesteld van puur enthousiasme aan de rand van de baan, maar wat geeft het, we waren op vakantie en niemand kent ons daar.
We hebben nog veel leuke dingen voor de boeg. Eerst is zij jarig, en dan hij en dan mag ze naar de basisschool en er komt vast nog een lekker warme nazomer met veel dagjes uit.
Maar we zijn een beetje met lange tanden aan de rest van het jaar begonnen.