DAAN OP VISITE

Vandaag is het morgen en gisteren hebben we de hele dag lopen vertellen dat Daan morgen komt en nu is dus de grote dag. Niet de Daan uit mijn zoon z'n groep, aan wiens bestaan we eerlijk gezegd een beetje twijfelen, want wij kennen helemaal geen Daan in zijn groep, maar de jongen blijft keihard volhouden dat hij ook een Daan in de groep heeft. Ook niet de Daan die we al kennen van zwangerschapsgymnastiek en die we voor het gemak 'Daan van Anne' noemen, naar zijn zus. Nee, Daan van de groep van mijn dochter. De Daan die altijd helemaal oplicht als ik haar 's morgens binnenbreng. Die zijn kapstok naast die van haar heeft, die Daan. De moeders hebben dat onder elkaar bekokstoofd en vandaag, morgen dus, is het eindelijk zo ver.
We moeten daar niet te licht over denken, over zo'n visite. Zowel voor Daan als voor mijn dochter is het de eerste keer dat ze elkaar zien buiten de vertrouwde omgeving van de crèche, de leidsters en de andere kinderen. De avond te voren is ze al helemaal zenuwachtig en dat zal bij Daan niet veel anders zijn. Als Daan door zijn moeder bezorgd is en als die heel manmoedig vertrokken is, verloopt de middag aanvankelijk wat stroef. In tegenstelling tot onze zoon, laat Daan zich niet zomaar commanderen. Met onze zoon zal dat ook niet al te lang meer duren, maar met je broer is dat nog wat anders, die heeft tenslotte zijn eigen rechten. Visite moet luisteren, vindt onze dochter. Daan denkt daar nadrukkelijk anders over. Als zij boven wil spelen en hij niet, is hij met geen tien paarden naar boven te krijgen, hoe hard ze hem ook probeert mee te sleuren.
Ook in andere opzichten pakt mijn dochter de zaken niet echt erg tactisch aan. Terwijl iedereen, inclusief onze zoon er bij is, vraagt ze Daan: 'Waarom heb jij eigenlijk nog een luierbroekje aan?' Dat wil haar broer ook wel eens weten. Iedereen zeurt steeds aan zijn hoofd dat hij al een grote jongen is en dat het maar eens afgelopen moet zijn met die luiers en dan hebben we hier te maken met een jongen die duidelijk nog veel groter is en die heeft gewoon ook een luierbroekje aan. Niet dat onze zoon daar zelf een punt van zou maken, hij kijkt wel uit, maar Daans antwoord interesseert hem wel, hij komt er in elk geval met zijn neus bovenop staan. Daan is duidelijk in verlegenheid. Bij hem thuis is dat vast ook een onderwerp van gesprek. Ik kan me zo voorstellen dat zijn moeder hem de afgang van een natte broek op de eerste visite heeft willen besparen en daarom voor de zekerheid van een luierbroekje heeft gekozen.
We hebben niet de indruk dat Daan een makkelijke middag heeft bij ons en hij lijkt me ook opgelucht als zijn moeder hem komt halen. Toch spreken de moeders af dat onze dochter binnenkort bij Daan komt spelen. Revanche.