DE KNUFFEL

Voor een kind dat alleen de donkere nacht in moet, is er niets belangrijkers dan zijn of haar favoriete knuffel. Voor een gezin op de terugweg uit een exotisch vakantie-oord, dat zich op 10 kilometer hoogte realiseert dat er iets op die verre hotelkamer vergeten is, ook niet.
En al die lieve ooms en tantes die al op kraamvisite met kandidaten voor de felbegeerde functie komen aanzetten, hechten blijkbaar ook nogal waarde aan het verschijnsel.
Onze dochter heeft niet veel haast gemaakt met haar keuze. De hele vensterbank, de radiator van de verwarming en de stoel onder het schemerlampje staan vol pluche. Er is geen hiërarchie in de rangschikking te ontdekken, maar de twee beren die pappa op de kermis heeft geschoten staan het dichtst bij haar bedje. En er zijn er meer met een verhaal. De neushoorn, bijvoorbeeld, heeft ze voor haar verjaardag van Thomas gekregen en die heeft daarvoor een keuze moeten maken uit zijn eigen menagerie. En ze heeft natuurlijk geen twee bankrekeningen, maar wel twee leeuwtjes, omdat iemand van haar bank zich blijkbaar vergist heeft.
Natuurlijk hebben we wel suggesties gedaan naarmate het langer duurde, maar die werden genegeerd. En telkens als wij dachten dat zich een kanshebber had aangediend, verdween die weer uit de belangstelling.
De keuze is uiteindelijk gevallen op een beer. Niet erg verrassend, want ze heeft er een stuk of tien. Aardig is misschien wel dat het de enige berin in het gezelschap is. Dat is overigens niet meer te zien. Bij aankomst in ons huis droeg deze berin een leuk ruiten jurkje, afgezet met kant en daaronder eveneens met kant afgezet ondergoed. Schattig. Nu is ze helemaal bloot en dat is een ontluisterend gezicht. Want waar de jurk en het ondergoed hebben gezeten, heeft deze berin geen pels, maar stof. Alleen de handen en voeten en het hoofd zijn harig, de rest is geëpileerd zullen we maar zeggen. Maar uiterlijk is voor onze dochter niet belangrijk, deze berin is haar favoriet.
Alhoewel… Vannacht slaapt de berin beneden, op de tweede verdieping van de garage die mijn zoon voor Sinterklaas heeft gekregen. Een Lotus Esprit staat op haar buik geparkeerd. Een hardvochtige straf van de dochter ergens voor en zelfs als berin haar excuses maakt - een ideetje van ons omdat we bang zijn dat de berenmoeder anders midden in de nacht op andere gedachten komt - blijft ze beneden. Aan het hoofdeinde van haar bed verdringen zich een uittrekclown, beertje Padddington, een koe en een pinguïn.
En dan blijkt dat we als ouders een heel eind gekomen zijn. We maken ons geen zorgen over de eventuele verlatingsangst die onze dochter ons via haar beer voorspiegelt, haar slecht ontwikkelde gevoel voor solidariteit of haar vermeende emotionele armoede.
We denken dat het gewoon weer goed komt tussen bazinnetje en beer.