DIERENLIEFDE

‘Weet jij wel wie dat is, Sylvester,’ vraagt de dochter aan de kat.
Dat weet Sylvester heus wel, dat is de zoon des huizes, een van de twee meeëters in dit huis die hem steeds wil optillen aan het lichaamsdeel dat hij net toevallig te pakken krijgt en die onmiddellijk begint te brullen als hij eens een keer een flinke haal krijgt omdat het hem, Sylvester dus, af en toe echt te veel wordt, maar die aan de andere kant ook een heerlijk warm bedje heeft om in te doezelen.
‘Dat is mijn broer de sheriff, de baas van alle cowboys.’
Dat is nieuw voor Sylvester die toch heel wat heeft meegemaakt. Hij is al eens aan de dood door het zwaard ontsnapt, toen de sheriff nog ridder was en gekielhaald in de piratenperiode, maar in het Wilde Westen was hij nog niet eerder. En hij wil er ook niet al te lang blijven, want hij probeert zich schielijk uit de voeten te maken. Maar de zoon is sneller. Er hangt een lynch-partij in de lucht.
‘Laat die kat met rust, zo meteen krijg je weer een haal.'
'Ik ben de sheriff en Sylvester moet naar de gevangenis.'
'En ik ben Grote Beer het indianenopperhoofd en als bleekgezicht die kat niet onmiddellijk loslaat trakteert dit opperhoofd hem op een blauwe boon.'
Onverzoenlijk staan sheriff en opperhoofd tegenover elkaar. Beiden niet bereid om een duimbreed toe te geven. Tegelijkertijd trekken we onze revolvers. Tegelijkertijd schieten we, draaien het schiettuig razendsnel om de vinger, blazen de rook uit de loop en stoppen hem terug in onze respectievelijke holsters. Allebei mis, want we leven nog.
De twistappel heeft inmiddels het strijdtoneel verlaten en zich teruggetrokken op zijn favoriete plekje, vlak naast de vissenkom. Hij neemt nog maar een slokje. Op zich heel slim bekeken van die kat. Hij heeft zich blijkbaar in zijn hoofd gezet om die kom leeg te drinken zodat hij de vissen kan verschalken zonder natte pootjes te krijgen. Alleen heeft hij dan buiten dit opperhoofd gerekend, want ik vul dagelijks het water in de kom weer aan. Een oplossing voor de psychische schade die de vissen oplopen heb ik nog niet. Maar ik hoef ook niet alle dierenleed van de wereld te torsen.
'Zullen we nu spelen dat jij uit jouw kamer komt en ik uit die van mij en dan komen we elkaar tegen en dan gaan we trouwen en dan is Sylvester onze baby.'
Niets blijft de kat bespaard, maar heel erg schijnt hij het niet te vinden in de poppenwagen.
' Avonds zien we op televisie een filmpje van een walvis die vrolijk rondzwemt onder een mooi muziekje. Nog wel, maar er hangt een dreiging boven de oceaan. We zien dat filmpje vaker de laatste tijd.
'Weet je waarvoor dat is,?' vraag ik m’n dochter.
'Ja, pappa, dat is dat je lief moet zijn voor dieren, want wie niet lief is voor dieren, is ook niet lief voor mensen.'
Zo is dat, toch niet voor niets lid geworden van het Wereldnatuurfonds.
'Precies en dat geldt ook voor Sylvester.'
'Hoor je dat wel Sylvester,' bemoeit mijn zoon zich er mee,' je mag de visjes niet opeten.'