EEN NIEUW ROKJE

Ze moeten nieuwe schoenen. De oude schoenen zouden nog wel kunnen omdat ze destijds toch wel erg op de groei gekocht zijn, maar ze zien er echt niet meer uit. Op zoek naar de maat hebben we bovendien ontdekt dat onze zoon twee verschillende maten aan zijn voeten heeft. Vreemde gedachte trouwens dat er nog ergens een kind rondloopt met twee ongelijke schoenen. Maar nu is het te laat om te ruilen, want die van hem zijn versleten. En van de lakschoenen van zijn zus is de lak allang af.
Met onze zoon zijn we snel klaar. Het tweede paar dat hem wordt aangemeten lijkt te passen.
'Die?'
'Die!'
'Of de blauwe?'
‘Blauwe.'
Het worden de blauwe dus, maar voor onze dochter moeten we een volgend weekend reserveren. En dat komt heus niet omdat het kind lastiger is dan de ouders, maar we zagen alle vier niets geschikts voor haar. En toch wil ze anders in de uitverkoop nog wel eens slagen omdat ze een uitgesproken voorkeur heeft voor minder courante kleuren als oranje en metallic blauw. Andere dag, andere winkel. En daar slagen we snel. Met zwarte hoge schoentjes, net als mamma. Een beetje tot onze opluchting, zo'n gedekt modelletje. Alsof ik nog wat te vertellen heb als mijn dochter het met haar moeder eens is, vraag ik me af of het niet wat teveel schoen is voor onder een jurkje. Alsof onze dochter ooit gezien wordt in een jurkje.
Dat had pappa nou niet moeten zeggen. Dat is de eer van de verkoopster te na. Toevallig doet dezelfde winkel ook in kinderkleertjes. We kunnen zo meelopen naar de andere kant.
Daar kan ik even plaatsnemen, want wat nu gaat gebeuren is bekend. Mamma gaat dwalen langs de rekken en haar dochter laat zich bereidwillig in en uit de aangereikte kleding helpen door een verkoopster die duidelijk haver ruikt. En terecht, naar later zal blijken. Het kind geniet want ze staat vol in de schijnwerper. Een fotomodel op de schoolfoto, een mannequin op de toonbank van de kinderkledingwinkel, ze showt graag. Terwijl we allemaal weten dat onze dochter morgenochtend bij voorkeur haar oude spijkerbroek aantrekt, maar zeker geen jurk, staat ze hier de schattigste dingen te passen.
Een jurkje is het niet geworden, dat heb ik tegen kunnen houden, maar wel een trui die op alle broeken kan en weer een nieuwe spijkerbroek. En toch een rokje en een maillootje. Die verkoopster zou die verkoopster niet zijn.
Die nieuwe spijkerbroek is inmiddels een keer of twee gewassen, maar het rokje ligt nog steeds nieuw te zijn. Voorlopig zit het er ook niet in dat we naar oma gaan, want dat zou wat onze dochter betreft nog een reden kunnen zijn om een rokje aan te trekken.
Ik heb het nog zo gezegd en het is dan ook niet terecht dat ik word aangewezen om haar morgenochtend ervan te overtuigen dat dat rokje heel leuk is.
Maar we zullen zien of het lukt. Voor hetzelfde geld wordt het Pasen.