HOE IS HET MET MAMA

We zitten aan tafel en we eten patatjes met appelmoes en knakworstjes. Nee, daar zitten geen vitaminen in, maar we vinden het allemaal lekker en er hoeft dus niet gezeurd, gefleemd, gedreigd of gevoerd te worden en dat is ook heel wat waard. Ze hebben vanmorgen al versgeperst sinaasappelsap gehad en morgen is er weer een dag.
We zijn allemaal een beetje moe. Van de crèche, van de baas, van het werk. En omdat we ook onze mond vol hebben, zijn we wat stilletjes.
'Hoe was het op de zaak, schat?' Probeert mijn echtgenote. Die vindt het nu eenmaal gezellig als er wat gepraat wordt onder het eten.
'Zoals elke dag.' Zeg ik en het klinkt alsof ik bedoel: 'vraag er niet naar als je wat aan de rest van je avond wil hebben.' Ik vind het niet ongezellig als er niet gepraat wordt.
'Hoe was het op school, jongen? Leuk?' Mijn echtgenote is bepaald onverdroten.
'Ja leuk!' Zegt haar zoon en het klinkt alsof hij net zo goed 'nee leuk!' had kunnen zeggen. Het heeft zijn aandacht nu even niet. Hij is gek op friet, dat is bekend.
De fut zit er niet in, vandaag, in dit huishouden. Mijn vrouw geeft de moed op, vlak voor dat haar dochter aan de beurt was.
Dat gaat zo maar niet. Mijn dochter doet tegenwoordig zelfstandig mee aan een discussie.
'En hoe was het vandaag met mamma?' Het klinkt heel parmantig en glashelder in het stille geëet. We schieten allemaal in de lach.
'Goed hoor, lieffie,' gaat mijn vrouw er eens lekker op door, ' beetje last van mijn rug.'
De dochter knikt begrijpend, zo van 'vertel daar eens wat meer over, mamma'. Ze heeft een echte 'mamma-dag' vandaag. Ze loopt over van liefde en moet dat vaak getuigen. Vanmiddag op de crèche is ze nog in de bres gesprongen voor mamma: er werden opmerkingen gemaakt en vragen gesteld over de kaarsjes op de verjaardagstaart van haar broer; die waren er niet. De bakker was de kaarsjes op zijn taart vergeten, en niet mamma.
Een hele vette knuffel heeft ze voor mamma gereserveerd, en nog een, na het voorlezen uit Pinkeltje, als we naar boven gaan.
'Mmm, schoon bedje.' Ze wentelt zich in geluk onder het frisse dekbed. 'Heeft mamma gemaakt.'
Even lijkt het er op dat er nog deze avond een standbeeld voor mijn vrouw opgericht gaat worden bij ons op de overloop. Maar dan wordt het rustig in huis en er is nog een late samenvatting van een leuke wedstrijd op de televisie.
'Je zou bijna de indruk krijgen dat mijn dochter me iets probeert uit te leggen,' merk ik terloops op tegen mijn echtgenote, die aangeschoven is op de bank.
'Zou je denken?' zegt die, net zo terloops, en ze schurkt nog wat in mijn richting.
'Dat zou ik denken, ja. Hoe is het met je rug?'
'Gaat wel, steeds beter. Tot hoe laat gaat die samenvatting nog duren?'