Een uitgave van mats bv ©
IN BAD
Jaargang III, 4
Er zijn van die verhalen van vroeger waar je eigenlijk niet meer mee kunt aankomen. Je hoort wel eens een voetballer, na een opzienbare transfer: 'Wij hadden het vroeger thuis niet zo breed.' Betekent dat een zwart-wit televisie in plaats van kleur, denk ik dan. Wij hadden vroeger helemaal geen televisie en we moesten onze tweedehands Morris Minor vaak aanduwen als we zondags een tochtje gingen maken. Maar we hadden het breed genoeg. Voor mijn moeder was het een bewijs van de vooruitgang dat ze in haar huwelijk niet één dag geldzorgen kende. Dat we op zaterdag allemaal achter elkaar in de keuken in het zinken teiltje in bad gingen, zegt niks over onze welstand. Dat daarbij het water hooguit twee keer ververst werd, zegt ook niets over ons milieubewustzijn, dat ging toen gewoon zo. Het zegt natuurlijk wel wat over onze leeftijd, net als dat kolengestookte fornuis in onze keuken, waar we ons met onze natte haartjes aan droogden. Al snel kregen wij ook een douche en centrale verwarming, in plaats van teiltje en kolenkachel. En rode pillen uit een glazen flesje in plaats van de lepel levertraan voor de weerstand en het dropje erna voor de vieze smaak.
Ik sta wat te mijmeren op vrijdagavond badavond. Mijn gezin zit in bad en ik wacht met de warme handdoeken totdat ze er uitkomen. Dan is het vlot afdrogen, nog een Danoontje en dan naar bed, of - in het geval van mijn echtgenote - wegdoezelen op de bank.
Voor de goede orde: ze zitten in drie baden; de kinderen elk in hun eigen badje. De zoon hoog, dwars over de wastafels onder de spiegel waarmee hij veel plezier heeft. Dat hebben we overgehouden uit hun babytijd; stop eruit en het water loopt zo weg. De dochter laag omdat ze sinds kort hoogtevrees heeft, vlak naast het grote bad, waar mamma inzit; kunnen ze elkaars rug wassen. Natuurlijk was het veel makkelijker om ze allemaal in hetzelfde bad te doen. Milieuvriendelijker ook, maar dat is helaas niet mogelijk. De jongen bijvoorbeeld, ooit toch een veelbelovend zwemmer, zal met geen geweld in het grote bad stappen. Zijn zus wil alleen in het grote bad als mamma haar vasthoudt, maar die wil weer dat het water warmer is. Zij moet alles wat hij ook moet en daarom baden ze tegelijkertijd, elk in hun eigen badje. Behalve voor de gezelligheid zit mijn vrouw daar dan ook nog bij om ze aan het idee van groot bad te laten wennen; je weet maar nooit voor later.
Wat zullen ze later zeggen over hun jeugd?
'Wij hadden het vroeger zo breed, wij konden met zijn drieën tegelijk baden. Water had je toen nog genoeg.'
Genoeg getreuzeld. 'Uit met de pret,' besluit ik. 'Afdrogen, haartjes kammen, een lepel levertraan en dan naar bed.'
Drie keer onbegrip.
'...eh... een Danoontje en dan naar bed.'