JARIG

Haar eerste verjaardag hebben we overleefd. Mijn vrouw, die normaal gesproken feestjes organiseert alsof ze haar neus snuit, was weken geleden al begonnen met de voorbereidingen. Dit zouden we maar één keer meemaken en of het feestvarkentje het zelf nu allemaal bewust beleefde of niet, deze dag zouden we ons lang heugen. De genodigden kregen zeer ruim van te voren bericht, zodat eventueel geplande vakanties geannuleerd konden worden. Wie desondanks toch verhinderd was, moest met een bijzonder goede smoes op de proppen komen, anders werden ze meedogenloos van de lijst geschrapt voor geboortekaartjes van nummer twee.
De banketbakker slaagde erin zijn verbazing te verbergen. Een taart voor vijfentwintig personen, met één kaarsje en het opschrift 'Proficiat Elma' hoefde wat hem betrof niet drie weken van te voren besteld te worden. De man knipperde zelfs niet met z'n ogen toen een week later nog eens zo'n taart erbij werd besteld. Ze had nog eens zitten rekenen en beter mee verlegen dan om verlegen.
Met onze dochter werd dagelijks het lied 'langzalzeleven' geoefend en tot op de dag van vandaag trekt ze een grijns van oor tot oor en steekt ze de armpjes in de lucht bij het 'hiep, hiep, hoera...'
De aanschaf van HET CADEAU kon worden gerekt tot koopavond vóór de dag zelve. Hoewel in eerste instantie de voorraad van de speelgoedwinkel te beperkt leek, wist ze zich uiteindelijk te beheersen en werd een boerderij in duplo aangeschaft. Leuk en verantwoord en de ervaring had al geleerd dat ze duplo leuk vind. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik zelf bovendien dat geinige namaak draagbare telefoontje niet kon laten liggen en dat onze dochter op grijphoogte vanuit haar kinderwagen ook iets geselecteerd had, een of andere rammelende Taiwanese prul.
De avond vóór de dag werd onze dochter iets eerder dan normaal naar bed gebracht want de eetkamer moest versierd, en haar stoel en de tuin en alle ballonnen moesten opgeblazen.
Het moet gezegd, onze dochter stelde ons niet teleur toen ze de volgende dag beneden kwam. Haar mond viel open bij het zien van de uitbundig versierde kamer, de armpjes gingen de lucht in bij 'hiep, hiep...' en ze wist niet hoe snel ze het papier van haar cadeautjes gescheurd moest krijgen.
Het was een hele leuke verjaardag. Ze kreeg heel veel cadeaus, zat heel lief bij oma op schoot, liet zich zelfs kusjes geven, speelde leuk met de andere kindjes, werd niet misselijk, kortom een feest.
Ze ging natuurlijk laat naar bed, maar de volgende dag was het zondag, dus dan kon ze even bijkomen. Met de nieuwe cadeautjes spelen. Die stonden in een kringetje opgesteld in de kamer, want het is toch leuk om te zien waar ze nu het eerst mee gaat spelen. Even is er die blik van 'wat is het hier een rommeltje,' maar dan ziet ze haar favoriet, een beduimeld en verfrommeld stripboekje dat we ooit bij chocolademelk gekregen hebben en dat ze al honderden keren 'gelezen' heeft; ze kruipt er in een vaartje op af. We doen nog maar eens van 'hiep, hiep...'