KERMIS

Pluck is op visite geweest. Omdat het bij ons kermis was en omdat haar vader en moeder en wij elkaar weer eens wilden zien. Pluck is wat ouder dan mijn dochteer maar alleen al daardoor zeer interessant. Voor onze zoon nog niet, die moet eerst nog over zijn overdreven belangstelling voor flesjes met eten heen groeien.
Plucks vader, die misschien nog wel ongegeneerder trots is op zijn dochter dan ik op die van mij, heeft ons veel geleerd. Praktische dingen vooral, waarvan beginnende ouders meestal geen benul hebben, maar die desondanks door de vakliteratuur onvermeld gelaten worden omdat ze blijkbaar te zeer voor de hand liggen. Helaas wonen Pluck en haar ouders niet om de hoek, maar deze keer hadden ze de hele reis ondernomen omdat Pluck in de draaimolen moest.
Nou zijn draaimolens al zo oud als de weg naar Rome en elk kind moet er in zijn leven tenminste één keer een ritje op hebben gemaakt. Maar de vraag is toch wie je daarmee een plezier doet; de exploitant van de draaimolen in elk geval en de druk zwaaiende en fotograferende ouders langs de kant waarschijnlijk ook. De kinderen zelf, in elk geval de eerste keer niet echt, tenminste te oordelen naar de strakke gezichtjes en de witte knokkeltjes van het vasthouden. En ook de schaapachtig lachende vaders die mee moeten omdat het anders zo eng is, zouden dit nooit vrijwillig hebben gedaan.
Het was een prachtige kermis voor de twee meiden. Behalve in de draaimolen zijn ze nog in de mini-achtbaan geweest, hebben ze het touwtrekspelletje - altijd prijs - gedaan en begrepen ze met de beste wil van de wereld niet wat er nou eng was aan het spookhuis. En natuurlijk zijn ze ook een beetje misselijk geworden van de snoep.
En toen we alles gezien en meegemaakt hadden, mochten de pappa's ook nog even. Dan zie je maar weer hoe kinderen je huwelijk veranderen. Van elke kermis, elk jaar, heb ik een foto van de schietsalon, waar ik zelf op sta met een geweer in de aanslag, een oog dichtgeknepen om te mikken en een trotse echtgenote achter me, aan wie absoluut niet te zien is hoeveel schoten ze op die ene treffer heeft moeten wachten. Dit jaar sta ik alleen op de foto, op het moment suprême moet er waarschijnlijk net een jas worden dichtgeknoopt of een snottebel worden afgeveegd. Op een soortgelijke manier valt mijn opmerkelijke prestatie op de Kop van Jut - ik sla ráák - in het water; mijn zoon valt te midden van de herrie zelfs pardoes in slaap.
Ik heb twee schatten van kinderen, maar mijn kermissen zullen nooit meer hetzelfde zijn.