KNAP, LIEF ÉN HERSENS

Wat is ze mooi, wat is ze prachtig. Ik wist het op het moment dat ze geboren werd: dit wordt een bijzonder knap kind.
'Daar kun je nu nog niets van zeggen, wacht maar af,' suste mijn vrouw nog, maar mij maak je niks wijs. Een beroemd actrice wordt het, een veelgevraagd fotomodel. Nou vooruit: televisie-omroepster. Sterker nog, als ik nu een paar telefoontjes pleeg, raakt over een paar dagen de brievenbus verstopt van de aanbiedingen. Ze kan zo terecht in de droge-billetjes-sector.
En líef dat ze is! De moeder van Daan geloofde haar ogen niet toen ze zag dat ik haar tijdens het verschonen rustig even onbewaakt op het commode-kussentje liet liggen om beneden een truitje uit de droger te gaan halen. Zij kan hooguit met één hand in de commode naar een vergeten stuk graaien, terwijl ze met de andere hand Daan onder controle houdt. Sterker nog, als ik 's morgens m'n tanden poets, zit m'n dochter gezellig op de rand van de wastafel. Poetst ze ook zogenaamd haar tanden want 'jong geleerd is oud gedaan', al gaat het haar eigenlijk om het snoepen van de kindertandpasta, die best smakelijk schijnt te zijn. Ze vindt het leuk om papa met haar tandenborsteltje na te doen, ze gaat dus niet draaien op zoek naar ander amusement en ze valt er dus ook niet vanaf.
Ze is niet alleen erg knap en lief, mijn dochter, ze is dus ook nog bijzonder intelligent.
Mijn vrouw, die overigens helemaal akelig werd toen ze Elma voor het eerst op de rand van de wastafel zag balanceren, vindt dat ik misschien wat moet inbinden. Dat de mensen vast wel begrijpen dat ik als vader zo over mijn eigen dochter denk, maar dat ze het daarom nog niet met me eens hoeven te zijn en het misschien ook niet steeds hoeven te horen.
Ik begrijp dat, na enige discussie, en probeer het ook wat minder te doen.
Maar soms lukt dat niet. Zoals toen ik haar pap zat te voeren met een zus als toeschouwer.
'Kijk nou toch eens hoe keurig ze met haar mond dicht eet,' riep ik. Nou kan juist deze zus heel wat verdragen, qua ophemelen van haar kleinste nichtje. Ze vindt bijvoorbeeld dat onze volgende, voor onze eigen bestwil, wel wat lastiger mag zijn, want zo lief als Elma, dat is nauwelijks normaal. Maar hier werd volgens haar een grens overschreden.
'Behalve etiqette,' zegt ze, '- waar kinderen op deze leeftijd zich over het algemeen weinig van aantrekken - heeft dat ook wel een praktische reden. Als ze met haar mond open eet, valt de pap er uit.'
Slim van zo'n kind toch?