MEISJES VAN DRIE

'Meisjes van drie gaan niet meer op het potje,' deelt onze dochter ongevraagd mee.

Daar kijken we van op. Blijkbaar heeft er na de grote verjaardagsviering ook nog een goed gesprek plaatsgevonden op de crèche. Op zich verlopen de ontwikkelingen op het zindelijkheidsfront zeer voorspoedig. 's Nachts gaat nog een luier om 'voor de zekerheid', maar overdag gaat het bijna nooit meer mis. Een heel enkele keer in opperste opwinding, of als we iets te lang gewacht hebben met de melding. Maar vaker gaan we nog 'voor de zekerheid' voor niks dan dat we te laat zijn. Het is inmiddels zelfs al zo dat niet het hele gezin meer bij elkaar hoeft te worden geroepen om haar productie van commentaar te voorzien qua vorm en grootte. We gaan er met andere woorden opvoedkundig correct en dus positief stimulerend en vooral niet dwingend mee om. Dat ze de voorkeur gaf aan het potje boven de grote wc, verbaasde ons niets gezien onze ervaringen met het kinderbadje in plaats van het grote bad. En hoewel niet altijd even smakelijk, omdat ze bij voorkeur onder of vlak voor het eten gaat en wij nog niet kunnen of durven zeggen dat ze het maar even moet ophouden, is het omspoelen feitelijk een karweitje van niks. Vroeg of laat zou het goedkomen, wisten we. En dat is nu, blijkbaar na wat hulp van de dames van de crèche. Voortaan hangt ze, nog wat wiebelig, boven die grote-mensen-wc. Trots en groot.

We hebben gemeend het ijzer te moeten smeden nu het heet is. We hebben het onderwerp 'badje' ter sprake gebracht.

'Meisjes van drie gaan ook niet meer in het kinderbadje,' opper ik.

'Nee,' bevestigt de dochter. We kunnen onze oren niet geloven.

'Vanavond gaan wij lekker spannend in het grote bad,' probeer ik.

'Ja,' zegt ze. Mijn vrouw ik kijken elkaar wat ongelovig aan.

'En je broer gaat met jou samen in het grote bad,' wordt mijn echtgenote overmoedig.

'Ja,' brult mijn zoon want die had allang de woorden 'spannend' en 'lekker' opgevangen en als zijn zus durft, dan durft hij ook.

En zo gebeurt het. En als we drie dagen later zelfs de shampoo uit hun haren mogen spoelen met de handdouche, durft mijn vrouw het kinderbadje al bij het grof vuil te zetten. Weer een dag later hebben we al ruzie omdat ze er niet meer uit willen.

Het lijkt maar een momentje in een mensenleven, de derde verjaardag, maar bij ons is het een mijlpaal.

En het houdt maar niet op.

Meisjes van drie willen opeens best een koket paardenstaartje en een jurk en een rokje. Allemaal dingen die mamma al lang zo leuk zou vinden, maar waar tot nu toe geen soebatten aan hielp.

'Meisjes van drie zijn groot hè pappa?' wil ze daags na haar verjaardag nog maar eens bevestigd hebben.

Maar als het aan pappa ligt liever niet te snel te groot.