NIKS GEBEURD

Als ze me vroeger hadden gevraagd hoe ik me dat dan voorstelde, kinderen, en er op passen als mamma aan het werken was, dan zou ik zo'n dag verzonnen hebben als vandaag.
Sinds enige tijd wil ze 's middags slapen. De eerste paar maanden was dat elke dag vechten en knokken en schoot het middagdutje er nogal eens bij in, maar tegenwoordig doet ze trouw elke middag, na het botterhammetje, anderhalf uur precies. Dat geeft een mooie regelmaat. 's Ochtends nadat we mamma hebben weggezwaaid lezen we eerst de krant. Dat wil zeggen ik lees en zij mummelt en pruttelt in de box. Af en toe brult ze dan of pappa nog niet bijna klaar is met de krant, dan zeg ik "nog even."
Als dat genoeg geweest is, gaan we samen aan het huiswerk. Opruimen en stofzuigen en één of twee keer in de week naar de supermarkt. Daar kennen ze haar inmiddels ook al en ze weet precies waar ze op het plakje worst kan rekenen in ruil voor een schattig lachje.
Dan het boterhammetje en onder het dutje, dat dus tegenwoordig daarop volgt, kan pappa even rustig telefoneren, beetje zaken doen, waar nodig.
Zo was het vandaag ook allemaal en toen ze wakker werd en wat gedronken had, werd al snel duidelijk dat vanmiddag een makkie zou worden. De jongejuffrouw had werkelijk een stralend humeur. Ik heb in de tuin van een stuk geplastificeerd bloemperkgaas een grote cirkel gemaakt die ik met een paar bamboestokken overeind houd. Voor de mooie zomerdagen. Parasolletje ernaast, zodat ze in de schaduw zit, plaid en lakens erin want anders eet ze alle madeliefjes op. In die baby-ren plantte ik haar meteen na het flesje neer. Optimist als ik ben, had ik mijn eigen tuinstoel geïnstalleerd met een stapel tijdschriften ernaast. U kent dat: het toppunt van een luie zomermiddag, kopje thee, later zelfs een biertje, stukje lezen, stukje bladeren, even wegsukkelen. Van die zeldzame middagen waarvan de werkende klasse denkt dat we ze elke dag hebben, maar waar we in feite meestal alleen maar van kunnen dromen. Van die middagen die alleen maar verpest kunnen worden door verkeerde onverwachte visite, een regenbui of een jengelende baby.
Niets van dat al gebeurde vanmiddag. Mijn dochter zat op haar manier te zingen, zeurde niet eens om een koekje maar kreeg er toch een omdat ze zo lief was en speelde eindeloos met haar duplo en houten blokken.
"Nog iets bijzonders gebeurd," vroeg mijn vrouw, die thuis was voor we er erg in hadden.
"Niks gebeurd," zeg ik, "een doodgewone dag." Want probeer maar eens uit te leggen hoe bijzonder gewoon kan zijn.