OPVOEDEN

Nog vrij onverwacht is het opvoeden begonnen. Tot nu toe hebben we ons zo'n beetje kunnen beperken tot gevaren voorkomen, verdriet opvangen en voor haar natje en droogje zorgen en eerlijk gezegd waren we er trots op hoe het ging. Afijn, u heeft er in geuren en kleuren van kunnen meegenieten. Maar klaarblijkelijk is nu de periode aangebroken van Verbieden, Corrigeren, Boos worden. Van Opvoeden dus, en wel met een hoofdletter. We hadden gehoord en gelezen van peuterpuberteit en nu ondervinden we het aan den lijve.
Eten bijvoorbeeld. Er zijn dagen dat mijn echtgenote zonder meer bereid zou zijn om het schatje in de houdgreep te nemen zodat ik het eten er via een trechter in kan wurmen. Alle stadia van dreigen en flemen zijn dan al doorlopen. Weest gerust, we zullen nooit zo'n lijfelijk geweld toepassen, temeer daar we er van overtuigd zijn dat ze haar lippen zo stijf op elkaar kan houden dat zelfs die methode weinig kans van slagen heeft. De truc waar we de laatste tijd succes mee hadden, kwam eigenlijk neer op geestelijke mishandeling van onze zoon. Als we een lepeltje vol warm eten voor zijn neus hielden alsof we het aan hem wilden voeren, was zij wel bereid om het op te eten, al was het maar om haar broer te pesten. We zijn daar natuurlijk snel mee opgehouden, de jongen kon dat emotioneel niet aan.
Een ander groot probleem is slapen. Op sommige avonden lopen we tien keer om beurten naar boven omdat ze ligt te brullen nadat ze alle knuffels en spenen uit bed gegooid heeft. Laten huilen kan niet, daar worden we bloednerveus van en dan wordt haar broer wakker. Vreemd genoeg valt ze meestal in slaap als we uiteindelijk luidkeels hebben staan fluisteren dat het nu echt afgelopen moet zijn en dat ze de oogjes dicht moet doen.
Ze test ons uit en ze probeert hoe ver ze kan gaan en eigenlijk mogen we haar dat niet kwalijk nemen, want zo leert ze haar eigen en vooral ook onze grenzen kennen.
En wat zeggen de boeken? Dat ze zal eten als ze honger heeft en gaat slapen als ze moe is. Daar heb je wat aan zeg, als bezorgde en getergde ouders.
Nu al beginnen we haar broer te waarschuwen dat hij bij ons niet ver komt met zijn schattige lachje. Dat hij oma's, oppassen en wie dan ook kan inpalmen met die charmante grijns, maar dat wij hem wel doorhebben.
Alhoewel, het zal maar zo'n lamme goedzak worden die eet wat hem wordt voorgezet en die gaat slapen als hij wordt neergelegd. Nee, dan toch maar liever wat van de pit van zijn zus, ook al komt dat zelden gelegen.