PRATEN EN VERSTAAN

'Mamma mag Mees met ons mee naar Disneyland Parijs?'

De vraag komt wat onverwacht, want we hebben helemaal geen plannen in die richting. Wij denken voorlopig nog een paar zomers met Nederlandse pretparken vooruit te kunnen. Onze zoon blijkbaar niet, want Mees en hij hebben het er over gehad. Klein onderonsje op de crèche. We kunnen alleen maar raden hoe dat gesprek moet hebben gelopen, en/of hoe ze er op gekomen zijn. Misschien is Mees wel geweest en wil hij nog een keer en heeft hij aan onze zoon gevraagd of hij met ons mee mocht als wij gingen. Maar als we zouden gaan, waarom zouden we dan Mees eigenlijk meenemen?

'Omdat hij zo lief is.' Maar natuurlijk. Mees is dus zijn nieuwe vriend en de jongen neemt zijn vrienden bij voorkeur mee naar Disneyland Parijs. Jammer eigenlijk dat we niet gaan.

'Want ik wil het zo graag,' probeert hij nog, maar dan veranderen we van onderwerp.

'Mag ik eens bij Lisanne wonen?'

Lisanne kennen we van de crèche. Dat is al een tijdje aan, tenminste van de kant van onze zoon. Van Lisanne weten wij het eerlijk gezegd niet. Maar wij denken, hoe dan ook, niet dat haar ouders er op zitten wachten dat mijn zoon bij hen intrekt.

'Wat bedoel je, wil je bij Lisanne spelen?' Dat zouden we begrijpen. Zijn zus is nog maar zelden thuis sinds ze op school zit. En als ze al thuis is, komt er wel een vriendinnetje bij ons spelen of lunchen. Die jongen wil ook wat afwisseling, die zit ook maar elke lunch tegen zijn vader en moeder aan te kijken..

'Nee, niet spelen.' Dat is helemaal niet de bedoeling. 'Kijken.'

'Je bedoelt: kijken waar ze woont.'

'Ja!' Zijn hele gezicht klaart op. Dat bedoelt hij inderdaad en het valt hem van ons mee dat we hem zo snel begrijpen. Dat is nou precies de reden waarom hij over het algemeen zo'n hekel heeft aan dat gebabbel met pappa en mamma. We begrijpen vaak niet wat hij bedoelt en bovendien blijven we doorzeuren als hij alles al verteld heeft.

'Hoe was het vandaag op de crèche, jongen?'

'Ik heb gespeeld, geslapen, gegeten en toen kwam mamma.'

'Vertel daar eens wat meer over.'

'...?..'

'Was het leuk?'

'Ja.'

Hij praat als de beste, hele volzinnen als hij wil. Maar het lijkt wel alsof er meer misverstand en onbegrip is tussen hem en ons dan bij zijn zus ooit het geval geweest is.

'Jongetje kom eens, dan krijg je een hoestdrankje.'

'Maar pappa, ik moet al zo erg hoesten.'

'Maar hier gaat het juist van over.'

'O.'

Zitten we niettemin nog met een probleem. Het is misschien toch een beetje raar om aan de ouders van Lisanne te vragen of onze zoon bij hen thuis eens even rond mag kijken. 'Maar wij blijven wel zolang in de auto zitten.'

Dat regelt hij maar gewoon zelf.