SPROOKJES

De sensatie hing nog in de lucht, toen ik ze ging ophalen van de crèche, de spanning was voelbaar. Er was iets gebeurd vandaag en van opwinding kon mijn dochter nauwelijks uit haar woorden komen om het te vertellen.
Ze waren naar het bos geweest, schoot de juf te hulp. Een van de moeders had daar een hele grote paddenstoel gezien en dat waren ze met de hele groep wezen inspecteren. Rood met witte stippen was-ie.
'Van Repelsteeltje,' wist mijn dochter. Want dat hadden ze met z'n allen gezongen in een kringetje om die paddenstoel.
'Ga weg,' zei ik, 'wonen er hier kabouters in het bos?' Ze knikte heftig, zoveel was zeker.
Ik kon het haast niet geloven: 'Heb je er een gezien dan?'
Nee, dat niet helaas. Ze waren niet thuis; zeker werken.
Blijkbaar heeft ze opeens de leeftijd van verhaaltjes vertellen, van voorlezen. Sommige sprookjes zijn anders dan toen wij jong waren. Zes maanden nadat de film in de bioscoop draaide, komen ze uit op video. De speelgoedwinkels staan vol met allerlei beweegbare plastic figuren die elke week wel een keer op de tv zijn tijdens een van die laat-je-ouders-maar-even-lekker-uitslapen uitzendingen. Pocahontas, PowerRangers, Spiderman. En Pipi Langkous is ook in de herhaling.
Gelukkig blijken de klassiekers zich naast die nieuwlichterij te kunnen handhaven.
De juf van de crèche wist nog van Repelsteeltje en vanavond onder het baden waagt pappa zich aan Roodkapje. En dan blijkt het toch nog tegen te vallen wat er zo is blijven hangen.
Wij doen de musical-versie. Dus eerst een stukje zingen. Van waar Roodkapje henen gaat, zo alleen. In het bos, waar de wilde dieren zijn, waar ze niet bang voor is, gaat ze grootmoeder koekjes brengen. Ook de volgende scene, de dialoog tussen Roodkapje en de wolf, die grootmoeder dan al heeft opgegeten, gaat me goed af. Mijn publiek is ademloos. Vandaar dat ze niet in de gaten lijkt te hebben dat ik aarzel bij het vervolg. Hoe moet het verder als zowel Roodkapje als grootmoeder zijn opgepeuzeld. Ze worden gered, dat is duidelijk, maar door wie ook al weer. De boswachter? De papa van Roodkapje? Ik hou het op de laatste; papa's zijn immers helden.
En hoe gaat dat precies in zijn werk, dat redden? Ik heb wel eens plaatjes gezien van een wolf die aan zijn staart was opgehangen en toen oma en haar kleindochter uitbraakte, maar dat vind ik te dier-onvriendelijk om te vertellen. Het aannemelijkst lijkt mij dat pappa de buik van de wolf met een groot, scherp mes opensnijdt en oma en Roodkapje laat uitstappen, maar dat lijkt me weer veel te bloederig voor het slapengaan.
Het maakt mijn dochter nog niet zo veel uit. Die is al lang blij als uiteindelijk alles goed afloopt. Ze vindt het blijkbaar volkomen acceptabel dat grootmoeder en Roodkapje er ineens weer zijn als pappa de wolf een tik op zijn hoofd heeft gegeven. Zo gaat dat toch, in sprookjes?
Morgen toch even langs bibliotheek of boekwinkel, voor de officiële versie. Hebben ze recht op, hoort bij de opvoeding.