SYLVESTER

Bij ons in huis zijn de rechten ongeveer gelijk verdeeld over de verschillende gezinsleden. Ik bijvoorbeeld heb recht op een langzame start. Ochtenden zijn dingen die ik bij voorkeur vermijd-- en omdat dat meestal niet kan, bejegen ik ze over het algemeen zeer vijandig. Mijn directe omgeving kent deze lichte afwijking en heeft er mee leren omgaan. Mijn dierbare echtgenote probeert het al een heel huwelijk lang met een geurend kopje koffie op bed. Elke dag! En mijn kinderen hebben hun eigen modus gevonden. Mijn dochter, die aan de zuidkant van het huis slaapt, is meestal als eerste wakker van de eerste zonnestralen en kruipt dan stilletjes naast me in bed. Meestal merk ik het niet eens. Mijn zoon komt wat later, die is ook stil, maar veel beweeglijker. Als ze dan ook nog over mij heen tegen elkaar gaan fluisteren, ben ik meestal wel wakker. En inderdaad, tegen een dergelijke behandeling is zelfs het ochtendhumeur van deze pasja niet bestand. Vier dagen in het jaar slechts worden mijn rechten in deze met voeten getreden; dat zijn de verjaardagen, die van mijzelf incluis. Ochtendhumeur of niet, dan wordt er gezongen, op mijn buik gesprongen en cadeautjes uitgepakt.

De lange lijst met mijn huisvaderlijke rechten wordt tenslotte afgesloten met het recht om mee te praten over de aanschaf van huisdieren. Let wel: mee-beslissen is geen vetorecht. Met de goudvissen Samsam heb ik zonder morren ingestemd. Over de kippen heb ik lang moeten nadenken en uiteindelijk heb ik blanco gestemd. Niettemin hebben wij al geruime tijd elke dag een vers eitje. Maar toen er gestemd werd over een nieuwe kat, was ik tegen. Niet omdat ik iets tegen katten heb, integendeel, maar omdat ik de vorige twee - verkeersslachtoffers - nog helemaal niet vergeten ben en omdat sindsdien gebleken is dat ik wel eens allergisch zou kunnen zijn. Met grote meerderheid van stemmen is besloten dat we het toch weer proberen en als pappa er niet tegen kan, dat we dan een ander goed huis voor hem zoeken. Hij heet Sylvester en het is een klein rood katertje. Vooral Elma, die een beetje lispelt, kan dat heel goed uitspreken. Om precies te zijn heet hij Sylvester Jokje Heffels. Waarmee al wordt aangegeven dat hij van meet af aan als een volwaardig gezinslid wordt beschouwd en die worden bij ons over het algemeen niet in een ander goed huis geplaatst. Of pappa nou allergisch is of niet.

Sylvester slaapt in de bijkeuken, hij is al zindelijk en dat krabben aan het goede bankstel leren we hem nog wel af.

De kinderen zijn er gek mee. De avond van de eerste dag dat hij in huis is, kunnen ze de slaap nauwelijks vatten. En zodra ze de volgende ochtend hun ogen open hebben, stuiven ze naar beneden, op zoek naar hun nieuwe vriendje. Mijn traditionele kopje koffie wordt natuurlijk nog gewoon op bed gebracht, maar van de rest van ons gezinsochtendritueel is niets over.

Ik heb beloofd dat ik deze kat een eerlijke kans zou geven, maar wat mij betreft is er duidelijk sprake van een valse start.