TAFELMANIEREN

We zijn met z'n drieën buiten - in de tuin is altijd wat te doen - en mamma heeft al geroepen dat we zoetjesaan binnen moeten komen. Maar eerst nog een 'rondje om het huis.' Dat is met de handen in de zakken rondkuieren, hier en daar stilstaan en iets aanwijzen, spaarzaam commentaar. Mijn dochter is daar steengoed in, met haar kon ik vroeger al geweldig goed door de buurt kuieren, lekker langzaam, reuze gezellig. Mijn zoon vraagt nog te vaak wat we gaan doen en gaat dan meestal zelf iets doen wat helemaal niet de bedoeling is. Maar vandaag loopt hij gewoon vrolijk en vriendelijk mee; een waardige afsluiting van een heerlijke vakantie tussendoor. Niets bijzonders gedaan, alleen de hele tijd bij elkaar geweest. Merk je ook eens hoeveel je nog van elkaar gescheiden bent op normale doordeweekse dagen. Ik vind altijd dat we in zo'n periode van intensief contact zoveel van elkaar leren.

Mamma roept voor de tweede keer en tot een derde keer zullen we het maar niet laten komen. Laarzen uit, jassen aan de kapstok, handen wassen en aan tafel.

Aan tafel spelen zich van oudsher veel opvoedkundige taferelen af. Al is het maar om de noodzakelijke tafelmanieren te leren. Ook op dat terrein hebben we flinke vooruitgang geboekt in deze vakantie. Vooral onze zoon, want, het moet gezegd, eten is zijn fort, altijd al geweest. Hij heeft deze vakantie bijvoorbeeld kroket leren eten en omdat hij het mocht zeggen voor deze laatste dag van de vakantie eten we vandaag...kroket. Met friet en mayonaise.

Meteen na 'leren eten' komt 'netjes leren eten'.

'Niet met de mond vol praten, jongetje.' Maar dat valt nog niet mee; als je graag kletst en graag eet, doe je die dingen vanzelf graag tegelijk.

'En niet met je handen eten.' En ook dat valt niet mee, want als je je handen niet mag gebruiken, kukelt de kroket zó van je bord af als je er met je vork achteraan gaat. Trouwens voor friet geldt voor alle kinderen in alle landen van de wereld dat dat nou net wel met de handen gegeten mag worden.

'Erik en Saskia van de overkant leren nu al met mes en vork eten,' stimuleert mijn vrouw het leerproces. Opvoeden gaat altijd door, ook tijdens friet met kroketten. 'Dat moeten jullie ook maar eens gaan oefenen zodat we ook eens naar een echt sjiek restaurant kunnen.'

'Dat kan ik allang,' doet onze dochter de werkelijkheid een heel klein beetje geweld aan.

'Daar is ook helemaal niks moeilijks aan,' meen ik, 'dat kan je broer ook. Je moet gewoon een mes pakken en dan daarmee de kroket op de vork duwen, zodat hij niet van het bord valt.'

Simpel toch? Natuurlijk bluf ik, maar mijn zoon zal me toch niet in de steek laten?

Die pakt een mes en duwt daarmee de kroket op zijn vork op het moment dat hij van het bord af dreigt te vallen en neemt een flinke hap.

'Zo doen wij dat. Met mes en vork eten is een makkie,' constateer ik ten overvloede en mijn zoon en ik genieten stilzwijgend van twee open gezakte meisjesmonden.