UITGENODIGD

'Gelukkig dat je weer thuis bent, mamma,' fleemt mijn dochter met mijn echtgenote. Die is even de deur uit geweest voor een klein boodschapje en ploft neer op de bank. Het kopje thee is al ingeschonken en pappa heeft de kinderen intussen droog gehouden. Dus waarom mamma nou als een heldin moet worden binnengehaald, terwijl ze nauwelijks vijf minuten buiten de deur was? Zo hard regende het nou ook weer niet. Mijn vrouw begroet haar dochter alsof ze het kind door een langdurig verblijf in het buitenland uit het oog had verloren en op deze gedenkwaardige dag voor het eerst in jaren weer in de armen kan sluiten. Mijn zoon en ik kijken elkaar eens aan en halen onze schouders op en gaan maar door waar we mee bezig zijn, hij was iets aan het afbreken, ik las de krant. We hebben ook een soort kus gehad, als dat die naam mag hebben, terwijl we toch ook de hele dag lief zijn geweest.
Ze kruipen bij elkaar op de bank en hebben het meteen gezellig, met niets. Meiden onder elkaar. Gesprekken die nergens over gaan. 'We gaan op vakantie en nemen mee...' Het duurt nog een paar weken voordat we echt op vakantie gaan, maar die twee hebben al zoveel voorpret gehad, dat het alleen maar tegen kan vallen. Over de kleren die ze meenemen als het mooi weer is en wat als het weer tegenvalt. Wij gaan er gewoon van uit dat het zal regenen en hebben onze paraplu's bij wijze van spreken al ingepakt. Of ze maken elkaar en onze zoon gek met allerlei lekkere dingen die ze ginds gaan eten, terwijl die arme jongen nul op rekest krijgt als hij alleen maar om een meergranenkoekje vraagt.
En nu hebben ze het opeens over haar verjaardag die, als alles goed gaat, over bijna een half jaar zeer uitbundig gevierd gaat worden. Zij gaat dan op een stoeltje staan en zing luidkeels 'lang zal ze leven,' tot en met het 'hiep, hiep, hoera' . Dan gaat ze mamma stilletjes vertellen wat ze allemaal voor cadeautjes wil. De laatste tijd hebben ze het dan steeds vaker over wie ze allemaal wel en niet uitnodigen. En als we wat beter luisteren, begrijpen we ook waarom. Ze wil eigenlijk niemand uitnodigen, twijfelt zelfs of haar broer wel een stukje van de hele grote taart krijgt, maar wil wel heel veel cadeautjes. Mamma vindt dat toch tenminstede twee oma's uitgenodigd dienen te worden.
'Als je nou eens uitnodigt, op wiens verjaardag je zelf geweest bent,' oppert ze tegen mijn dochter en ze helpt een beetje: 'Daan bijvoorbeeld'. Daar moet ze even over nadenken, maar dan vindt ze het ook een goed idee. Daan mag dan inderdaad komen en andere Daan, van de crèche. En allebei de oma's natuurlijk en eens even kijken, wie nog meer? Plotseling zie je dat het haar te binnen schiet:: 'Sinterklaas natuurlijk.' Dat klopt, daar is ze op het verjaardagsfeestgeweest, samen met mamma; heeft ze nog peperkoek gegeten en marsepein.
Maar zou die wel kunnen, eind juni?