VAKANTIE

Hoe ging dat ook al weer, vakantie? Je boekt een reis omdat je van een geregeld leven houdt, of je gaat juist op de bonnefooi omdat je tenminste een paar weken per jaar wilt freewheelen. Je pakt respectievelijk je hele garderobe of het allernoodzakelijkste in. Je trekt de deur achter je dicht, en dan gá je.
Dan gíng je, want voortaan gaat vakantie anders, want je hebt kinderen.
De voorbereiding begint zoals hij altijd begonnen is: ruim een half jaar van te voren. Het verschil met andere jaren is alleen dat er ras na de start van de voorbereidingen ook daadwerkelijk geboekt moet worden. Niks 'last minute', niks bonnefooi, met kleine kinderen op vakantie vereist planning en coördinatie. Zegt mijn echtgenote tenminste en als ze dat niet van die behulpzame mevrouw van het reisbureau heeft, dan heeft een of andere ervaren vriendin haar dat wel ingefluisterd. In elk geval is er geen speld tussen te krijgen. Denk maar eens aan kwesties als: is er een flessenwarmer aanwezig of moet die worden meegenomen in een van de vier overgewicht hutkoffers? Is ter plekke een babysit-service en is het restaurant ingericht op kinderen die de tafelmanieren nog niet helemaal onder de knie hebben?
Een heleboel gedoe en geregel, moet ook mijn echtgenote toegeven, maar als je het nu allemaal goed uitzoekt en in elkaar steekt, heb je straks een zorgeloze vakantie. Zegt ze, hoopt ze.
En zodoende begon ik halverwege de winter te wennen aan het feit dat ik toen al wist waar ik een aantal weken van de zomer zou doorbrengen. Met m'n gezin natuurlijk; want de makkelijke optie, de kinderen achterlaten bij oma of een behulpzame zus, daar zijn we als ouders nog steeds niet klaar voor. Dat komt misschien nog wel nadat we twee weken op elkaar aangewezen zijn geweest in een hotelkamer in een buitenland, ver weg van ons eigen bedoeninkje.
'Precies,' zegt mijn echtgenote, 'en daarom nemen we twee kamers met een tussendeur. Dat is wel wat duurder, maar dan zitten we niet de hele tijd met elkaar opgescheept.'
Soms denk ik wel eens dat ze in een vorig leven ook al een gezin heeft gehad.
En dan begint zo'n vakantie toch te leven. Dat de voorbereiding in orde was, daar durfde al niemand aan te twijfelen en dat werd nog eens bevestigd toen de kaartjes aankwamen. Alles was klaarblijkelijk in orde. En langzaamaan wordt het tijd om de koffers klaar te zetten. Steeds meer spullen 'om niet te vergeten' en stapeltjes stijf gestreken kleren worden er omheen klaargelegd totdat ik ze mag inpakken, de avond voor vertrek. Iedereen zijn eigen taak.
Voordat we lekker vroeg onder de wol kruipen, want vakantiegangers zijn charter-vee en dat wordt voor dag en douw op Schiphol verwacht, nemen we alles nog eens door en kunnen we maar tot een conclusie komen: niets is aan het toeval overgelaten, we hebben aan alles gedacht.
Behalve aan de wekker.