VAKANTIEWASJE

Elk gezin ontwikkelt in de loop der tijd zijn eigen ritueeltjes. Wij hebben iets met in bad gaan, of beter gezegd: met nat worden in zijn algemeenheid. Kort samengevat komt het er op neer dat onze kinderen water eigenlijk alleen geschikt vinden voor Samsam, de goudvissen, en om met hele kleine beetjes tegelijk uit een bekertje te drinken. De mens is geen vis, redeneren die van ons, en is dus niet geschikt om te zwemmen of in bad te gaan. Ze hebben dit van hun moeder, die daar natuurlijk inmiddels redelijk over heen is gegroeid. Dat wil zeggen, ze gaat uiteraard wel in bad, maar zwemt nog steeds niet graag. En als we de overlevering mogen geloven, zit het aan moeders kant nog veel dieper. Haar vader bleef 's zomers ook altijd aan de droge kant van de duinen. Aanvankelijk liet het zich aanzien dat bij ons alleen onze dochter dit fobietje geërfd had. We herinneren ons nog goed de parmantige zwempartij van onze zoon op zijn eerste schoolreisje, hij was toen ternauwernood een half jaar oud. Achteraf gezien blijk dat ook de laatste keer geweest te zijn dat hij het ruime sop koos. Als we nu naar het zwembad gaan, zoals onlangs op vakantie, hebben we zelfs moeite om hem uit de kleedhokjes te krijgen.
Over dat zwemmen ga ik me niet druk maken, dat werkt toch alleen maar averecht. En als ik naar de parmantige schoolslag kijk die hun moeder vandaag de dag in het water legt, weet ik dat het uiteindelijk goed komt.
Maar ze moeten natuurlijk wel in bad. Zo niet elke dag, dan toch wel om de andere dag. Douchen gaat niet. Dat hebben we natuurlijk geprobeerd, maar het gekrijs leverde burengerucht op. Bij een van ons in het grote bad lukt een enkele keer, als toevallig alle mutsen goed staan. Dus gaan ze allebei nog in het babybadje. Voor onze zoon zetten we dat dwars over de wastafels op de badkamer en voor onze dochter moet het vervolgens op de grond, want die heeft inmiddels ook een beetje hoogtevrees.
Natuurlijk hebben we zelf ook verzonnen dat je dan het kleine badje in het grote bad moet zetten en ze zo langzaam moet laten wennen. Daar trappen die van ons helaas niet in.
Het gaat om het resultaat en we hebben redelijk schone kinderen, maar vreemd is het wel een beetje. Dat valt des te meer op als je in een vreemde omgeving komt, in een hotel bijvoorbeeld, op vakantie. Dan wordt het improviseren en laat dat maar aan pappa over. Ze hebben dan weliswaar geen kinderbadje daar in Spanje, maar ze hebben wel zo'n ding waar al heel wat grappen over gemaakt zijn. Met warm en koud stromend water en het is niet om je voeten in te wassen, maar het is wel op geschikte hoogte om even vlug een kindersnoet te wassen.

Onze dochter is in alle staten als ik dat probeer. 'Toch niet in de WC,' snikt ze tegen mamma die op het gebrul afkomt.
Die eerste dag is het een nat washandje geworden.