VANZELF

Bij ons ging het niet vanzelf. Gods water vloeide weliswaar rijkelijk over Gods akkers, maar dat bleef zonder gevolgen. Op zich niks bijzonders; uit de grote hoeveelheid artikelen, boeken en televisieprogramma's over het onderwerp ongewenste en onbegrepen kinderloosheid blijkt wel dat het veel paren overkomt. En alle paren en alle deskundigen zijn het er over eens dat het een hard lot is.

Wij hebben veel verdriet gehad van het feit dat het ook bij ons niet wilde lukken. Eigenlijk kunnen we er nu pas over praten, nu het uiteindelijk met kunst- en vliegwerk wél gelukt is en nu al dat verdriet en al die pijn en moeite helemaal niet meer tellen omdat we kunnen vastpakken en knuffelen waar we het allemaal voor gedaan hebben.

We hebben vaak de moed verloren. Elke maand eigenlijk als weer duidelijk was dat het weer niet gelukt was. En als weer niet duidelijk was waarom het niet lukte. We moesten geduld hebben, zeiden wie het weten konden, maar dat geduld raakte op. We hadden tenslotte bijna geen woorden meer om elkaar te troosten. We wisten heus wel dat we elkaar hierom niet in de steek zouden laten, dat we ons huwelijk en onze gezamenlijke toekomst ook zonder kinderen zinvol zouden kunnen invullen. Maar op den duur viel het ons zelfs moeilijk om er over te praten met elkaar. Met vrienden spraken we er niet of nauwelijks over, of het moest zijn om te voorkomen dat ze ons achteloos vroegen naar onze kinder-plannen. Visite met kinderen kwam bijna niet meer, of selecteerden we onbewust onze vrienden en kennissen uit kinderloze paren?

Het zat diep, heel diep.

Kort geleden hebben de debuut-party van onze dochter gevierd. Met beschuit en muisjes. Iedereen was uitgenodigd en iedereen kwam. Het was een stralende warme zomermiddag en het was erg gezellig. Mama nog onwennig, pronkend met de spruit, blinkend van trots. Papa van puur geluk misschien een glaasje wijn teveel. Veel cadeautjes, veel goede raad, veel lang-niet-gezien-leuk-dat-je-er-bent.

Voor de kinderen waren er balonnen, bellen-blaas en viltstiften. Voor de kinderen? 'Nooit geweten dat jullie zoveel kinderen in jullie kennissenkring hadden', merkte iemand op. Wij ook niet. Moesten we ons schamen omdat we ons bij vorige uitnodigingen steeds zo kind-onvriendelijk hadden opgesteld, of moesten we ons gelukkig prijzen met vrienden die onze gevoelens niet wilden kwetsen en tot nu toe de kinderen bij de oppas gelaten hadden?

Ach, het was gewoon een stralende warme zomermiddag en een ideale gelegenheid voor een uitstapje met het hele gezin.