Een uitgave van mats bv ©

VEE

Jaargang V, 34

Even iets heel anders nu. Even over de alsmaar uitdijende veestapel bij ons thuis. En ik waarschuw gevoelige lezers en lezeressen maar meteen om de bladzijde om te slaan, want straks valt heel dierenbeschermend Nederland weer over me heen.

Het langst onder ons zijn Samsam, de goudvissen. Alhoewel, het is ook Elma opgevallen dat grote Sam al heel lang bij ons is en dat er steeds een nieuwe kleine sam komt. Ook nu kan het weer niet lang meer duren, want kleine sam begint rare vlekken te vertonen. Ik heb gewaarschuwd! Maar verder niks nieuws uit de vissenkom.

Sinds kort hebben we ook een konijn in het schuurtje. Snuf, met hangoren. Maar Snuf logeert alleen maar, dus daar doen we vriendelijk tegen en die geven we z'n natje en z'n droogje, maar daar hebben we verder geen band mee. Sylvester, onze nieuwe rode kater, voluit Sylvester Jokje geheten, probeert overigens wel iets op te bouwen met dit konijn. Misschien omdat Snuf qua kleur een beetje bij hem past. Dat hebben wij natuurlijk weer, een kater die niet helemaal jofel is en met verkeerde bedoelingen achter de konijnen aanzit. U kunt hier nog afhaken.

Ik probeer mijn huisgenoten te waarschuwen voor dit katertje. Nu is het misschien nog leuk als hij zich stiekem op de trap verstopt en met zijn pootjes naar blote voeten mept en hapt, zogenaamd om te spelen, maar volgens de dierenarts is het katertje nogal fors uitgevallen voor zijn leeftijd, dus als we niet oppassen zit er straks een groot rood gevaar passanten te belagen. Daar komen ongelukken van, dus misschien kan ik beter het katertje zelf waarschuwen en dan meteen uitleggen dat sommige mensen het gefluit van vogeltjes in de tuin erg leuk vinden, maar dat ik persoonlijk meer geef om mijn bessen die die vogeltjes opeten en dat ik daar een schone taak zie weggelegd voor de huiskat.

Kom ik bij de kippen. Met de kippen heb ik een goede en duidelijke verstandhouding. Ik heb hen destijds gered uit het safaripark waar ze als luipaardvoer zouden gaan dienen en in ruil daarvoor verwacht ik eieren. Liefst elke dag een; per kip. Dat ging ook goed totdat er twee broeds werden. Dat wil zeggen op de eieren gaan zitten die voor mijn gezin bestemd zijn hoewel er in de verste verte geen haan te bekennen is die dat gedrag zou kunnen billijken.

'Onderdompelen in een emmer koud water, zodat ze afkoelen,' meende mijn kippenvoerleverancier. En die methode werd als de 'barbaarse methode' inderdaad ook beschreven in mijn kippenboek. Het boek meende dat de kippen beter in een open kooi in de ren konden worden gehangen, zodat ze afgezonderd werden en de wind om hun onderlijf kon spelen om, inderdaad, af te koelen.

Ze hebben gehangen en ze hebben gezwommen, mijn kippen, en het heeft een tijdje inderdaad geholpen. Maar nu wil er weer eentje al een paar dagen niet uit zijn luie nest komen. En nu ben ik het zat, ik heb haar de keus gegeven: nog een keer in het koude water en dan gaan leggen of de jas uit en in het hete water, soep worden.