VERTELLEN

'Zal ik eens vertellen wat ik allemaal gedaan heb op school?' vraagt mijn zoon. Hij zit op zijn knieën in zijn hoogslaper. Fris gedoucht, haar gekamd, pyjama aan.

'Ja, natuurlijk.' Ik hang al gemakkelijk over de leuning van zijn bed, onze gezichten op gelijke hoogte. Dit is een hoogtepunt van de dag. Alle strijd is gestreden, alle tranen gedroogd en pleisters geplakt. Tanden gepoetst. Vanaf nu alleen nog maar een praatje en een kusje en dan lekker slapen.

'Ik weet niet meer wat ik allemaal gedaan heb op school,' zegt hij, nu hij er even over heeft nagedacht.

Tja, dan zijn we natuurlijk vlug uitgekletst. De jongen kan verfrissend kort van stof zijn.

Maar ik blijf even hangen, niet flauw doen, ik moet hem even de kans geven zijn gedachten te ordenen. Hij is nog maar een paar weken geleden vier geworden en ongeveer even lang zit hij pas op school. 's Avonds soms een beetje wit om de neus, zo moe. Zo verschrikkelijk veel gebeurt er natuurlijk ook in zo'n jong leven. En daar kun je lang en kort over praten.

'Niet zo heel leuk,' was het samenvattende commentaar over de zwemles van gisteren. Want de zwemjuf had gezegd dat hij een beetje moest opschieten en hij moest nog wel plassen! En daar houdt onze deze jongen niet van. Die is een beetje antiautoritair aangelegd, die wordt niet graag gecommandeerd.

Mijn wachten wordt beloond, hij is er uit.

'Wat ik gedaan heb op school: ik heb geen straf gehad.'

O.

Het is dat hij er zelf over begint. Toevallig heb ik van iemand anders - wier naam ik niet zal noemen omdat mamma eigenlijk niet mag klikken - gehoord dat juf van groep 1 nogal boos was geworden omdat hij 'stomme idioot' tegen haar had gezegd. Gelukkig had juf ook gezien dat een vriendje het in zijn oor had gefluisterd. Dat maakte het misschien net een beetje minder erg. Wij zouden daar vroeger voor in de hoek hebben moeten staan of de gang op zijn gestuurd. Of naar het hoofd, strafregels schrijven. Dat gaat tegenwoordig anders. De twee bengels hebben allebei 'sorry juf' gezegd. Juf heeft een extra wenkbrauw opgetrokken en zo streng mogelijk gekeken en daar waren ze zo van onder de indruk dat ze het nooit meer zouden doen. En ze waren door juf ook nog uit elkaar gezet, vertelde mijn dierbare echtgenote.

'Hoe moet ik me dat voorstellen?' vroeg ik nog. 'De een in het fietsenhok, de ander in de gereedschapskast?'

Nee, gewoon een metertje of twee uit elkaar op de speelplaats

Toch zou je dat in deze tijd met een beetje goede wil 'straf' kunnen noemen. Maar onze zoon interpreteert dat blijkbaar anders.

Hij heeft al weer genoeg gezegd over school, want toen hij thuis was gekomen was er een ballet-vriendinnetje van zijn zus op visite geweest met haar broertje.

'En die stonk naar poep.'

Dit ga ik niet redden met een opgetrokken wenkbrauw.

'Die had in zijn luier gepoept en dat zag ik want ik had zijn broek uitgetrokken'

'Nu gaan we lekker slapen...'

'Jongens met een luier mogen niet op mijn verjaardagsfeest komen.'

'Licht uit en mondje dicht!'