VIJF

Overmorgen is ze jarig en ze wordt dan vijf. Haar eerste verjaardag op de basisschool en dat betekent dat er voor het eerst een partijtje is. Op woensdagmiddag, de dag voor de eigenlijke dag. De zaterdag daarna is dan alsnog de viering met ooms en tantes, zodat we weer als vanouds een verjaardag van een week hebben. De voorbereidingen voor het feest zijn al weken geleden begonnen; de regie is strak in handen van de bijna jarige zelf en mijn dierbare echtgenote heeft de organisatie. Bij ons wordt over zo'n evenement niet licht gedacht. Het enige dat vast staat is het aantal gasten. Daar zijn namelijk internationaal afspraken over gemaakt. Ze mag zoveel kinderen uitnodigen als haar nieuwe leeftijd, plus één. En eigenlijk gaat het daar al meteen mis. Waarschijnlijk sinds ze op school zit weet ze wie er op haar verjaardag mogen komen. Alleen houdt ze geen rekening met ouders die per se op vakantie moeten als onze dochter jarig is. Niet iedereen kan dus de uitnodiging aannemen. Dat is een tegenvaller, maar daar komen de dames in goed overleg nog betrekkelijk soepel uit. Tot mijn verbazing is er ook een jongetje uitgenodigd. Je zou toch zeggen dat er alleen giebelende meiden mochten komen, maar zo gaat dat tegenwoordig blijkbaar niet meer. Kunnen we ons alleen nog afvragen of het jongetje wel zo blij mag zijn met de uitnodiging. Maar hij komt wel, heeft tenminste nog niet afgezegd.
Eerste punt van discussie tussen de organisatie en het feestbiggetje is het eten, de catering oftewel de voedselvoorziening. De gasten worden meteen uit school verwacht en krijgen dan een lichte lunch geserveerd van pannenkoeken met stroop en broodjes met wat ze willen. Dan doen we een spelletje en dan is er taart. Weer een spelletje en dan een ijsje. Tenslotte krijgen ze nog een zakje snoep mee, of twee als er thuis nog een broertje of zusje is dat niet mee mocht. Omdat dit alles in een betrekkelijk kort tijdsbestek genuttigd moet worden, en dan hebben we het nog niet eens over het koekhappen, is het zaak rustig te rijden bij het thuisbezorgen, zodat alles ook binnen blijft.
Het spelprogramma is vrij traditioneel van opzet, met zaken als koekhappen, al genoemd, zaklopen, stoelendans en wat dies meer zij. Na elk spelletje krijgt ieder kind een stempel. Wij weten niet waarom, maar zo wil de jarige dat. Het is nog maar de vraag of de stempelkaart vol komt, want eerst worden de cadeautjes in de doolhof verstopt. Dat blijft een risicofactor, want het kan even duren voordat we alle kinderen daaruit hebben teruggevonden.
Natuurlijk is er gezorgd voor een alternatief broertjes-programma. Die wordt naar het poppentheater gestuurd en dat is voor zijn eigen bestwil.
Zo gaat het worden en ook al omdat buurvrouw komt helpen, kan er niets mis gaan.
Van de zenuwen en om er helemaal klaar voor te zijn, gaat iedereen extra vroeg naar bed.
'Morgen is de dag, hè meisje?'
'Ja, pappa dan is mijn partijtje en dan regent het.'
Je kunt nu eenmaal niet alles organiseren.