WIEROOK

‘Natuurlijk ga ik mee. Tenminste één keer.’
‘Andere mannen gaan elke keer mee.’
‘Je zou niet eens willen dat ik zo'n man was.’
‘...’
We praten over zwangerschaps-yoga. U leest het goed. Ik stond er ook van te kijken dat het fenomeen niet ergens in de jaren 70 was begraven; samen met Jimi Hendrix. Maar volgens mijn vrouw, die er mee kwam, was het juist heel erg trendy, tenminste in onze contreien. En, wat belangrijker was, het werkte. Vrouwen die het hadden meegemaakt getuigden dat ze met deze methode beter bevielen.
Nou ben ik zelf een man met ervaring. Ik heb de geboorte van mijn dochter van zeer nabij meegemaakt en dat ging niet van een leien dakje. Het belangrijkste aandeel dat wij mannen in die gebeurtenis hebben, de aangifte op het gemeentehuis, staat in geen enkele verhouding tot de prestaties die onze echtgenotes leveren. Ik erken dat, en ik zal dan ook niet moeilijk doen - als ik al gedurfd had - over één of twee avondjes alternatief doen in het kader van het opbouwen van nieuw zelfvertrouwen bij mijn echtgenote. Erger dan de standaard puf-cursus van de kruisvereniging die we voor nummer één volgden kan het niet zijn; die leverde hoegenaamd niets anders op dan ergernis en onzekerheid.
De moeder van Daan gaat ook mee en er wordt verder niet één grap meer gemaakt in de auto.
Maar het valt me niet mee. Het is ergens in een verbouwde garage. Er zweeft een vaag achtergrondmuziekje en er geurt warempel wierook. Er zijn inderdaad veel mannen en ze liggen er inderdaad bij alsof ze vaker komen.
Misschien ga ik iets te stram op het van huis meegebrachte badlaken liggen, zoals ik ook iets te subtiel kreun als we in de auto stappen na afloop en iets te nadrukkelijk geen commentaar lever onderweg naar huis.
Maar de vochtige kou uit de betonnen vloer was dan ook direct in mijn rug getrokken toen ik was gaan liggen, zodat van lekker ontspannen meedoen eigenlijk geen sprake kon zijn. Later zag ik pas dat alleen de gevorderden op een handdoekje lagen, de rest, de beginners, lagen op twee, soms wel drie zachte slaapzakken.
'Heerlijk,' heeft mijn vrouw het gevonden. 'Ze leren je echt te ontspannen, precies wat ik nodig heb.'
'...'
'Je hoeft volgende keer niet meer mee hoor, als je straks bij de bevalling maar niet in de weg staat.'
Ik ben inderdaad niet meer mee geweest, naar zwangerschaps-yoga, maar ik heb het volste vertrouwen in de goede afloop van de naderende bevalling. Zelfvertrouwen is immers het halve werk.