ZWEMMEN

Ons huis staat op een zandheuvel en als het twee dagen niet geregend heeft, moet ik sproeien anders verdroogt het gazon. Droog dus, zoals mijn echtgenote het graag heeft. Ikzelf ben opgegroeid in het land 'waar de brede stroom der Maas statig zeewaarts vloeit' en ik zou graag een beetje aan het water wonen. Een bootje lijkt me ook leuk, beetje dobberen, misschien een hengeltje uitwerpen. 'Later misschien,' houdt mijn echtgenote de boot al jaren af, 'een huisje aan zee misschien,' want aan het strand liggen vindt ze vreemd genoeg weer wel leuk. Maar eerst en vooral moeten de kinderen maar eens leren zwemmen. En dat zal nog genoeg voeten in de aarde hebben. Met een moeder die regelmatig douchen meer dan genoeg nattigheid vindt, kun je geen waterratten van kinderen verwachten. Van het leuke opblaasbadje dat ik gekocht heb, is zelfs tijdens de grootste hittegolf de afgelopen zomer spaarzaam gebruik gemaakt en als ze in bad moeten, verdelen ze al dat water ook zo snel mogelijk over de gehele oppervlakte van de badkamer zodat het wat minder diep wordt.

Met dat leren zwemmen heeft het lang niet willen vlotten, eerlijk gezegd begon het een beetje op tijdrekken te lijken. Uitgerekend ons gezin werd met lange wachttijden in zwembaden geconfronteerd, terwijl links en rechts complete zwemdiploma's werden gehaald. Hoe hard ik ook beloofde dat ik een jaar lang elke zaterdag aan de rand van het zwembad zou staan.

Ik zeg het natuurlijk niet hardop, maar ik herinner me toch niet dat daar vroeger zo'n ophef over werd gemaakt. Een zus deed op een keukenkruk zo ongeveer de schoolslag voor, ik oefende dat een uurtje en de volgende dag werd ik in een baggergat van de Maas gepleurd en drie dagen later leefde ik nog en kon ik zwemmen. Daarbij moet nog worden aangetekend dat de zus die me in de gaten moest houden, in plaats daarvan verkering kreeg.

Natuurlijk krijg ik binnen dit gezin met dit soort teksten de handen niet op elkaar en onverstoorbaar is doorgezocht naar twee zwemlesplaatsen.

We hebben die plaatsen ook gevonden en binnenkort volgt de eerste les. Daar zal een instructeur zijn ogen uitkijken en zijn handen vol hebben. Wij zijn ondertussen namelijk op vakantie geweest en daar is gebleken dat de 'meteen in het diepe'-theorie ook in deze tijd nog levensvatbaar is. Na twee dagen verklaarden mijn kinderen het kinderbadje te kinderachtig en sprongen in het diepe. Op het nippertje konden we hen nog zwembandjes omdoen. Even heb ik hen nog boven het water gehouden en droog de schoolslag laten doen, maar zodra ik ze losliet gingen ze automatisch over op de hondjespoedelslag. En daarmee staken ze binnen een paar dagen het zwembad in beide richtingen over. Een waar genoegen om het mee te maken en van puur enthousiasme begon zelfs mamma na een paar dagen voorzichtig haar baantjes te trekken. Jammer eigenlijk dat argeloze omstanders geen idee hadden welke natte revolutie zich in gezin afspeelde.

Volgend jaar zomer kan ik misschien eens een week een bootje huren.